Via de Landbouwschool rolde Ida de wereld in van de agrarische journalistiek. Ze werkte jaren voor verschillende landbouwbladen zoals het Fries Landbouwblad en Nieuwe Oogst. In 2010 zette ze de stap om voor zichzelf te beginnen. Vanuit It Heidenskip, waar ze al 30 jaar woont, en haar man een melkveehouderij bestiert met 60 melkkoeien, schrijft Ida voor allerlei opdrachtgevers. De landbouw blijft haar expertise: ‘Ik sit der midden yn en it is in hiele boeiende wrâld. Mar ik woe myn wrâld ferbreedsje en wie nijsgjirrich nei oare ûnderwerpen.’ Toen Ida voor zichzelf begon twijfelde ze dan ook geen moment om contact op te nemen met Doarpswurk. ‘Ik fûn it wurk fan Doarpswurk hiel nijsgjirrich, wat sy dienen foar de doarpen en de doarpshuzen. De leefberenswrâld hie myn interesse. Ik ha fuortendaliks kontakt opnaam en sa bin ik der yn rûgele.’
Vrijwilligerswerk
Vrijwilligerswerk is geen vreemde wereld voor Ida. In haar eigen dorp is ze al jaren actief. Zo heeft ze tien jaar lang in dorpsbelang gezeten, bemoeit ze zich al bijna een decennium met de dorpswebsite en is ze al 12 jaar actief in het dorpshuis. ‘Hoe giet dat yn It Heidenskip, dan binne je ergens út en dan tinkt in oare kommisje: moai dy is beskikber en sa bin ik doe frege foar it doarpshûs. Ik kin gjin nee sizze, dat is in gefaarlike eigenskip’, zegt Ida. Ze heeft erg veel plezier in het vrijwilligerswerk: ‘Om mei syn allen wat foar elkoar te krijen, dat is moai. Lekker mei in groep minsken oan it wurk is geweldich. Efkes in jûn mei syn allen achter de tap stean en as team dwaande wêze, dêr kin echt fan genietsje. Ik wurkje no al 10 jier allinnich en dan is it moai om yn je frije tiid gear te wurkjen yn in groep.’
Volgens Ida is haar vrijwilligerswerk een voordeel bij het schrijfwerk voor Doarpswurk: ‘Je witte wer’t de frijwilligers tsjinoan rinne. Bygelyks de rigeljouwing dêr’t faak gjin rekken hâlden wurd mei frijwilligers.’ Daarbij heeft Ida aan een half woord genoeg. Als ze voor een interview een rondleiding krijgt in een dorpshuis, vraagt ze dan ook altijd even hoe haar collega-dorpshuisbestuurders het doen. Hoewel het reilen en zeilen van een dorpshuis geen geheimen meer heeft voor Ida na 12 jaar, kan ze nog altijd wat opsteken.
Koninklijk bezoek
‘Ik krij in soart enerzjy fan de ynterviews. Dan ryd ik nei hûs en dan genietsje ik noch nei. Ik krij in protte enerzjy fan de drive fan frijwilligers.’ Die drive spatte er tijdens een recent interview vanaf, maar eigenlijk is elk interview bijzonder zegt Ida. ‘It moaie oan dit wurk is dat elts doarp wer oars is. It iene doarp is dwaande mei duorsumens en in oar doarp is dwaande mei in doarpsfisy. De grutskens wêrmei’t inisjatyfnimmers prate oer wat ze allegear berikt ha, is moai.’
Wat mensen bindt is volgens Ida iets gezamenlijk bereiken, dat herkent ze ook in haar eigen vrijwilligerswerk. Het is al enige tijd geleden, maar met enige trots vertelt Ida over het bezoek van voormalig koningin Beatrix aan It Heidenskip. ‘Ik waard belle troch de gemeente dy’t sei we ha in bysûndere gast foar jimme: de Keninginne. Dat woe ik earst net leauwe, mar it die bliken dat it dochs echt wier te wie. It moest allegear geheim bliuwe, mar de Keninginne soe in streekbesite bringe oan Súd-Fryslân. Foaral de fierljepskâns woe se besjen. Dan hellest dy hiel wat op ’e hals, mar it wie skitterend om te dwaan mei syn allen.’ Een bezoek van de koningin is wel even wat anders dan de wekelijkse biljartavond. Op de dag dat de koningin het dorp bezocht, werd het dorpshuis grondig onderzocht door mannen met honden, moesten alle bestuursleden gescreend worden en er moest zelfs een ‘koninklijk toilet’ gereserveerd worden voor het geval hare majesteit gebruik moest maken van ‘it húske.’ Het was een groot succes dat het dorp samen voor elkaar kreeg.
Vrijwilligersverhalen die je aan het denken zetten
Juist de verhalen van vrijwilligers maakt het schrijfwerk voor Doarpswurk zo leuk volgens Ida. ‘Ik bin altyd nijsgjirrich nei de fisy fan minsken. Net allinnich wat se dogge, mar foaral ek werom’t minsken dogge wat se dogge. De keunst is om dat derút te krijen. It giet der yn it ynterview om wat de minsken sizze wolle en dat ik dat sa goed as mooglik op papier delset. Wat ik der fan fyn docht der net ta.’
Interviews zetten haar soms aan het denken, waardoor ze haar mening moet bijstellen over een onderwerp. ‘Sels bin ik gjin foarstander fan sinnepanielen op lânbougrûn dus dan stean je dêr net achter. Mar der sit sa’n drive achter dit lokale ynisjatyf en dat fûn ik sa moai. As it sa lokaal is en de mienskip stiet der efter en it jild giet ek wer nei de mienskip dan kinne je der net op tsjin wêze. Dan feroaret je eigen miening ek en dat is ek wol moai’, vertelt Ida.
Het mooiste aan het vak van schrijver vindt Ida de meer analytische verhalen. Verhalen waar Ida als schrijver boven hangt en het onderwerp kan duiden. Een verhaal waarbij verschillende meningen en onderwerpen naar voren komen. En of ze dan een boer interviewt of een dorpshuisbestuurder ze doet het beide even graag!
Tekst: Hendrik Tamsma
Foto: Ida Hylkema
