Een willekeurige avond, in een willekeurig dorpshuis in Fryslân…

Handen wrijvend komen de dorpsbewoners binnen, de antibacteriële substantie bij de ingang wordt inmiddels als bijna vanzelfsprekend gebruikt. (Mijn neus vindt dat nog steeds niet…). De ruimtes in het dorpshuis zijn zo ingedeeld dat iedereen straks
“coronaproof “ aan de slag kan gaan.

De avond gaat over de energietransitie, welke mogelijkheden er zijn en welke zouden kunnen passen bij het dorp.

Er verschijnt een groepje jongeren in de deuropening. Ooooh super, mogelijkheden verkennen met meerdere generaties! De golf van extra enthousiasme is van korte duur als ik zie dat ze sporttassen bij zich hebben en bij de beheerder vragen om een sleutel. Ik bedenk me dat het later wel komt, geduld maar het zou wel heel mooi zijn… belangrijk!

De deelnemers krijgen uitleg over energie besparen, energiewinning in alle mogelijke varianten en welke verbanden het met elkaar heeft. In groepen wordt elk onderdeel door een deskundige toegelicht. Er wordt aandachtig geluisterd, vragen gesteld en voorzichtig aan klinkt hier en daar een voorkeur. Ik luister en leer mee…

Als iedereen weer bij elkaar komt, worden de mogelijkheden gedeeld. Er wordt gewerkt naar een mogelijk scenario voor het dorp. Hoeveel grote dakoppervlaktes hebben we eigenlijk hier en hoeveel koeien hebben we om te weten wat bio-vergisting op zou kunnen leveren. Wat is er mogelijk met het water uit de omgeving en aquathermie, of zouden een of twee windmolens toch handiger zijn. Gas vervangen, energie besparen en winnen.

Even lijkt er geen samenhang meer te zijn. Maar het lijkt een wetmatigheidje van ons als mens, na chaos ontstaat er vaak inzicht en overzicht. En ja, de groep dorpsbewoners gaat opzoek naar waar ze het in grote lijnen wel met elkaar eens zijn, de zin in duidelijkheid en eenduidigheid wint. Er wordt vastgesteld wat er nog uitgezocht moet worden om de mogelijkheden ook echt te kunnen bevestigen. Prachtig bedenk ik me, de chaos is gewoon even nodig… Belangrijk!

De avond is voorbijgevlogen en het is tijd om af te ronden. De deskundigen en de methode waarop de deelnemers meer inzicht hebben gekregen worden kort besproken, gecomplimenteerd en bedankt.
Hoe nu verder klinkt de vraag vanuit de groep. Nu komt het werk van Doarpswurk aanbod en ik sta te popelen om te vertellen hoe we dat kunnen gaan doen. Ik wil, nee moet van mezelf nog even wachten. Eerst horen wat deze groep dorpsbewoners zelf wil.

Het hele dorp moet betrokken worden, ze moeten zich bewust worden dat dit nodig is, maar echt niet iedereen gaat dat snappen, dat lukt nooit! Even ontstaat er weer wat chaos over hoe en wat nu… Boven water komt drijven dat het dorp er wel bij betrokken moet worden anders heeft het geen zin. Wauw, elke keer weer ontstaat het vanzelf, dat mensen niet meer voor een ander willen beslissen omdat ze weten dat dat niet werkt, hoe dan wel is nog wat zoeken maar het begint bij het zien dat het belangrijk is. Jaaa, lekker belangrijk!

Hoe het vervolg met een dorp eruit kan zien, dat beschrijf ik graag een volgende keer. Nu eerst de vragen beantwoorden van dorpshuizen over de aangescherpte coronamaatregelingen 🙂

Tekst & foto: Riejanne Bouma