De We-binne-wer-los-vlag, die Doarpswurk ontworpen heeft voor alle Friese dorpshuizen, wappert fier in de vlaggenmast van het dorpshuis. Een teken dat ‘De Buorkerij’ weer open is. Een voet over de drempel en je ziet dat hier tijdens corona hard gewerkt is om de oude boerderij bij de tijd te brengen. In een zaaltje achterin het dorpshuis zit een groep ouderen die druk bezig zijn met hun tablets en smartphones. Foekje begroet ons vrolijk en vertelt dat we midden in de tablet-cursus zijn gelopen. Maar de grote boerderij heeft genoeg ruimtes en ik loop achter Foekje en Sipke aan door de keuken naar de oude opkamer, waar we het interview houden.
We binne wer los
Na het horen van de persconferentie van Ernst Kuipers was het bestuur van ‘De Buorkerij’ heel blij. ‘We kinne einlings wer folslein los’, vertelt Foekje blij, ‘we binne al in bytsje los, mar no kinne wy wer folslein iepen’. Zo goed en zo kwaad als het ging binnen de coronamaatregelen heeft het bestuur zoveel mogelijk activiteiten in het dorpshuis door laten gaan. ‘Net alle aktiviteiten koene trochgean, lykas bygelyks sjonge’, vertelt Sipke.
De lockdowns en de maatregelen maakten het niet eenvoudig. De regels waren niet altijd eenduidig. ‘Mar dan belle de foarsitter efkes mei Doarpswurk en dan krigen we goed en gau antwurd. Der koene we goed fierder mei’, vertelt Sipke.
De coronamaatregelen leidden soms tot hevige discussie, maar gelukkig niet in Terherne. Zodra de maatregelen het toelieten trad het theatergezelschap Tryater op in het dorpshuis: ‘De minsken stiene al klear mei de telefoan, se moasten soms even sjen hoe’t it wurke, mar gjin kweade gesichten’, vertelt Foekje tevreden over het checken van het Coronatoegangsbewijs.
Verbouwing als therapie
Het is tijd voor een rondleiding. Sipke gaat ons voor naar de keuken. Van de nieuwe keuken wordt goed gebruik gemaakt. Eén keer in de twee weken wordt hier door een groep vrijwilligers gekookt voor een groep mensen. ‘Hoewol’t it iten net sintraal stiet, siede de frijwilligers in 3-gongenmenu. It giet echt om it sosjale aspekt’, vertelt Foekje.
In 1,5 jaar tijd is het dorpshuis flink onder handen genomen. Buitenom zijn nieuwe goten en dubbele beglazing geplaatst en binnen hebben de ruimtes ook een likje verf gekregen. De grote zaal heeft een ware metamorfose ondergaan. De grote zaal is licht door de grote nieuwe dakramen en geeft de zaal een frisse uitstraling.
Sipke heeft samen met Meint Pebesma, die uit het werk raakte, heel wat uurtjes doorgebracht. ‘Op syn eigen tempo hat Meint in hiel soad dien. Je seagen him eltse wike foarút gean. It wie in soarte fan terapy foar him’. Sipke is misschien wel het meest trots op de nieuwe bar. De moderne, van eikenhout gemaakte bar werd helemaal gemaakt door vrijwilligers. ‘Wy hawwe wat ôfskjirre, mar it einresultaat mei der wêze’, vertelt Sipke trots. ‘Under de bar sit ek in heakje. Dêr kinne de froulju harren tas oan ophingje’.
We pakke alles oan
In Terherne komt het leven weer in de brouwerij. ‘De minsken freegje der sels nei, meie we wer en kinne we wer’, vertelt Foekje blij. Daarnaast benadert het bestuur actief de verschillende verenigingen en clubjes en informeert hen over de mogelijkheden. ‘It is moai dat it fansels wer begjint te rinnen’.
‘Minsken hawwe der belang by en hawwe it mist’, vertelt Foekje. Het bestuur pakt alles aan en er komen gelukkig ook weer aanvragen voor feesten en partijen of om te vergaderen. De verbouwing heeft er ook voor gezorgd dat nieuwe doelgroepen ‘De Buorkerij’ vinden, zoals bijvoorbeeld de GGD.
Doarpsbrûsdei
Toen het mailtje van Doarpswurk binnen kwam over de Doarpsbrûsdei heeft het bestuur dat meteen opgepakt en een programma georganiseerd. ‘Wy organisearje in iepen dei dêr’t alle ferieningen en klups harren presintearje en wy biede fergees kofje en tee oan’, vertelt Foekje enthousiast. Flyers worden huis-aan-huis bezorgd, er komt een stukje in de dorspkrant, er gaat een mail de deur uit via dorpsbelang en er worden berichten op Facebook geplaatst om zoveel mogelijk dorpsbewoners uit te nodigen. En te laten weten dat ‘De Buorkerij’ weer gewoon open is. ‘Wy wolle minsken wer opfleurje’.
Aan Foekje en Sipke zal het niet liggen: zij zetten zich vol enthousiasme al jaren in voor het dorpshuis. Ze kunnen niet wachten om bezoekers te verwelkomen en het dorpshuis weer te laten bruisen als nooit te voren.
Tekst en Foto’s: Hendrik Tamsma
