29 april 2021
Sjoeke Kooistra (47) uit Drachten is sinds februari jl. toegetreden tot het bestuur van Doarpswurk. Als teamleider bij de gemeente Noardeast-Fryslân zwaait Sjoeke fulltime de scepter over de teams Fasilitêr en het Sekretariaat Bestjoer en Management. Naast haar werk is ze actief in het bestuur van de Stichting Vrienden van Nij Smellinghe (VVNS) en de lokale kerk.
Waarom Doarpswurk?
‘Hikke en tein in Damwâld heb ik altijd meegedraaid in het dorps- en verenigingsleven. Saamhorigheid in een dorp is belangrijk en een groot goed. Toen in Damwâld het dorpshuis ‘De Mounetille’ verdween, moesten de verenigingen op zoek naar een ander plekje in het dorp. Helaas mist het dorp nog steeds een centrale plek. De mienskip zoekt tegenwoordig veel meer zelf naar oplossingen. Er is een kanteling gaande van overheidsparticipatie naar burgerparticipatie.’
‘Ik heb altijd veel vrijwilligerswerk gedaan, maar als je dan verhuist dan stoppen die lokaal gebonden activiteiten. Ik heb besloten in Drachten eerst even niets te doen. Maar in 2018 kwam VVNS op mijn pad en dit jaar kwam de vacature van Doarpswurk voorbij. Betrokken bij een bewonersinitiatief in Apeldoorn volgde ik LSA Bewoners al en ben me toen meer gaan verdiepen in Doarpswurk. Ik kwam erachter dat Doarpswurk veel breder is dan ik dacht, dat triggerde mij om een brief te schrijven.’
Wat ziet u als speerpunt voor de komende tijd?
‘Als bestuur gaan we meer inzetten op projectmatig werken. We gaan anders werken dan we altijd deden. Speerpunt is om die nieuwe werkwijze toe te eigenen zodat we meer zichtbaar worden. We moeten meer een voorwaardelijk partner worden, niet één van de vele ondersteunende organisaties zijn. Doorgaan met wat we nu al doen, maar op een andere manier en onderscheidend.’
‘Dorpsbelangen en dorps- en buurthuizen weten ons te vinden, er is alleen zoveel meer te doen. We moeten nog zichtbaarder worden als organisatie. Doarpswurk is in heel de provincie actief, maar niet in alle hoeken even sterk. In sommige gebieden heerst het idee ‘we redden ons wel’ en daar zie je ook minder initiatieven ontstaan. Maar juist daar kan de ondersteuning van Doarpswurk goed gebruikt worden. Onbekend maakt onbemind. Met meer bekendheid snijdt het mes wellicht aan twee kanten. De kennis en ervaring binnen het netwerk van Doarpswurk kan andere initiatieven inspireren.’
Waar staat Doarpswurk over 5 jaar?
‘Wat er nu staat is al heel mooi, maar over vijf jaar zou ik willen dat er vaste inkomsten zijn waar de organisatie op terug kan vallen. Met een vaste club mensen en daarom heen een flexibele schil om projecten aan te vliegen. Projecten die Doarpswurk zelf initieert of opzoekt en waarin we goede gesprekspartners en aanjager zijn om initiatiefnemers te helpen, zoals een netwerkorganisatie fungeert.’
‘Over vijf jaar hoop ik dat de samenwerking met andere partners zoals Sport Fryslân, Keunstwurk en Streekwurk sterker is, maar dat we altijd vanuit onze eigen expertise en kleuring deze samenwerking aangaan. De samenwerking moet een aanvulling zijn op het netwerk. In een netwerksamenleving werk je de ene keer met Streekwurk samen en de andere keer met Sport Fryslân. Je bent altijd onderdeel van het netwerk, maar wel vanuit je eigen kracht en expertise. Doarpswurk moet onderscheidend blijven zoals ze dat nu ook is.’
Wat maakt Friese dorpen zo bijzonder?
‘We gaan vaak naar het buiteland waar het prachtig is, maar als je dan terug komt dan denk ik vaak, wat is het hier ook mooi. Dat beseffen we ons niet altijd. Wij zijn als Friezen heel nuchter, maar we kunnen ook heel bevlogen zijn, kijk maar naar de Elfstedentocht, het skûtsjesilen of het kaatsen. We lopen er niet mee te koop, maar we weten heel wat voor elkaar te boksen met elkaar. Het niet lullen, maar poetsen principe, maar daaronder zit zo’n stuk vuur en gedrevenheid om het voor elkaar te krijgen. We mogen best wat minder bescheiden zijn. Er gebeuren hier zoveel mooie dingen in al die dorpen klein en groot. Poets dat maar op, laat maar zien wat je doet! Aan de andere kant siert bescheidenheid ons ook. Dat maakt Friese dorpen bijzonder.’
Tekst: Hendrik Tamsma
Foto: Sjoeke Kooistra
