24 mei 2022

Nieuwe overeenkomst tussen dorpshuis en voetbalvereniging Waskemeer

Dorpshuis ’t Ald Leger in Waskemeer is een dorpshuis als ieder ander. Het biedt onderdak aan verenigingen uit het dorp. Dat ging jarenlang goed, totdat de voetbalvereniging groeide als kool. Met de derde helft bracht de vereniging steeds meer geld in het laadje van het dorpshuis, maar zag daar zelf weinig van terug. Daar tegenover stond dat de vrijwilligers van het dorpshuis de biertjes tapten. Een andere verdeling bleek moeilijk, vele besturen braken er hun hoofd over. Een scheiding kwam zelfs ter sprake, maar dit jaar kwam er een oplossing.

‘Yn it ferline stienen wy noch wolris tsjinoer inoar, mar elkenien hat itselde belang en dat is wat moais foar it doarp realisearje’, vertelt Theo de Jong voorzitter van het dorpshuis. Het dorp had in 1984 twee wensen: een dorpshuis en een voetbalvereniging. Het dorpshuis deed de exploitatie en de verschillende verenigingen in het dorp huurden ruimtes in het dorpshuis. ‘Der wienen altyd wol wat strubbelingen, mar dat waard pas echt in probleem doe’t de fuotbalferiening by de klippen omheech groeide’, legt Theo uit.

Meer zeggenschap over inkomsten

Sietze Keuning, bestuurslid van voetbalvereniging Waskemeer, vult aan: ‘Yn it begjin wienen wy ien fan de fyftjin ferienings dy’t gebrûk makke fan it doarpshûs. Yn de ôfrûne jierren is dat feroare. Der binne hieltyd minder ferienings, wylst ús feriening allinnich mar grutter wurden is.’

Naarmate er meer geld door de voetbalvereniging binnen werd gebracht, wilde het voetbalbestuur ook meer zeggenschap over de inkomsten. Het dorpshuisbestuur wilde deze inkomsten begrijpelijkerwijs niet missen. ‘We ha in soad praat om te sjen hoe‘t we mear ynkomsten nei it fuotbal krije koenen, mar it wie altyd in lestich ferhaal. Wy hawwe doe in petear hân mei de gemeente en dy ferwiisde ús nei Doarpswurk’, vertelt Theo.

Geen scheidsrechter

Eén telefoontje was genoeg om adviseur Riejanne Bouma aan tafel te krijgen. ‘Riejanne wie hiel dúdlik, Se wie gjin skiedsrjochter, mar in ûnôfhinklike en neutrale prosesbegelieder’, vertelt Sietze enthousiast. Beide partijen vaardigden twee mensen af en gingen het gesprek met elkaar aan.

Het was in coronatijd niet makkelijk, online sessies zijn niet altijd geschikt voor dit soort gesprekken. ‘It wichtige fan Riejanne har rol wie, dat wy troch har net yn diskusjes fersânen, dat sy minsken de romte joech en foaral net tefolle nei it ferline, mar krekt nei de takomst seach’, vertelt Theo, ‘minsken út it eigen doarp hawwe faak in foarkar en dan is it moai as je ien fan bygelyks Doarpswurk ynskeakelje kinne dy’t der blanko yn stiet.’

Gescheiden onder één dak

Het waren goede gesprekken die soms ook best lastig waren. ‘Do hast fansels dyn eigen belangen dy’st besikest te behertigjen, mar tanksij Riejanne is dat allegearre yn goede banen laat’, vertelt Sietze. Troch minsken dúdlik oan it wurd te litten en troch te freegjen wat ien bedoelt en oft elkenien it dêr mei iens is, binne wy kommen dêr‘t wy no binne’, vult Theo aan.

Er ligt nu een overeenkomst die duidelijkheid schept voor zowel het dorpshuis als de voetbalvereniging. Er is een scheiding aangebracht in de financiën en de bijbehorende werkzaamheden en verantwoordelijkheden. Het dorpshuis heeft de gehele barexploitatie van de voetbalkantine overgedragen aan de voetbalvereniging. Het is soms nog wel wat wennen, maar beide partijen zijn blij met de overeenkomst.

‘It doarpshûs en de fuotbalferiening hawwe mear frijheid en wat minder mei-inoar te krijen’, zegt Theo. Tot slot zegt Sietze: ‘It is soms in útdaging, mar wy hawwe besocht hoe‘t wy mei-inoar better fierder koenen. Wy hawwe mei dizze oerienkomst in goede basis dellein tink ik, mei tank oan Doarpswurk.’

Tekst: Hendrik Tamsma
Foto’s: Theo de Jong & Sietze Keuning