22 december 2021

Theo Andreae: Op naar een hopelijk mooi, gezond, liefdevol en positief 2022

Voor mijn doen ben ik lang bezig geweest met het ‘begin’ van deze column. Het is nu maandag 20 december en de nieuwe corona-maatregelen galmen nog na. Tot op heden kon ik ze allemaal goed plaatsen en handelen, maar afgelopen zaterdag – moet ik u bekennen – zakte de moed mij even in de schoenen, omgeven door intens verdrietige kinderen die hun laatste feestelijke schoolweek van 2022 in rook zagen opgaan. Ik weet het, allemaal ‘klein leed’ vergeleken met al het ‘grote leed’, maar klein leed is ook leed.

Ik ben geen medicus en ook geen viroloog. Wat nu wijsheid is kan ik dan ook niet beoordelen. Maar ik maak mij wel zorgen. Omdat de gewoonte erin lijkt te sluipen elkaar met negatieve emoties te beïnvloeden. We zijn verdrietig, teleurgesteld, negatief, sceptisch en onverschillig geworden. En in dat negativisme dreigen we elkaar te versterken. Een spiraal die doorbroken moet worden.

Vanuit mijn stoel besef ik mij terdege dat ik redelijk makkelijk praten heb. Ik heb het goed, met mijn gezin gaat het goed en wij zijn gezond. Maar wij behoren tot de zogenoemde zwijgende meerderheid, de grootste groep Nederlanders die niet in verzet komt maar in rust en kalmte probeert er het beste van te maken. We zoeken naar kansen en mogelijkheden en proberen ons steeds weer de nieuwe ‘werkelijkheid’ eigen te maken.

Het wordt misschien wel tijd dat we ophouden met zwijgen. Onze stem op een positieve manier moeten gaan verheffen. Om de kracht van de gemeenschap verder te etaleren. Omdat die gemeenschap en de gemeenschapszin bedreigd wordt.

Ondanks alle beperkingen door COVID-19 heeft ook in 2021 diezelfde mienskip laten zien dat zij tot veel in staat is. Er zijn veel nieuwe initiatieven ontstaan en gerealiseerd en het is en blijft uitzonderlijk en prachtig om te zien tot hoeveel een ‘verenigde mienskip’ in staat is. Vanuit Doarpswurk mochten wij vele van deze initiatieven mee begeleiden en dat was en is eigenlijk elke keer weer een feest.

Er wordt gesproken over vele crisissen die op ons afkomen. Klimaat, stikstof, wonen, vluchtelingen, inflatie en ga zo maar door. Geformuleerd nu als crisis, maar ze zijn ook zeker te beschouwen als uitdagingen. Want de ‘echte’ crisis is misschien wel die van de steeds verdergaande polarisatie. Een sterk verenigde mienskip zet in gezamenlijkheid – en in verbondenheid met elkaar – samen de spreekwoordelijke schouders eronder. En is dan tot veel – heel veel – in staat. Dat lijken we te vergeten. Niet alleen de overheid, ook wijzelf. Het gaat te veel om ons eigen belang.

Rutte IV staat op het punt van start te gaan. Veel ministers en staatssecretarissen zullen begin januari beëdigd worden. Wat zou het toch mooi zijn als daar een ‘minister van samenleving’ aan werd toegevoegd. Die steeds bij elk vraagstuk wat voorbij komt zou vragen: hoe kunnen wij de samenleving faciliteren dat zij dit vraagstuk gaan oplossen. Voor zichzelf en voor ons allemaal. Want dan bouwen we aan duurzame en gedragen oplossingen.

En als je wilt weten hoe dat moet? Ga dan langs hier in Fryslân bij de dorpen en haar initiatiefnemers. Die vertellen je met veel plezier en liefde hoe zij het hebben gedaan. Daar kunnen we allemaal van leren.

Ik ben nog steeds ‘grutsk’ op Fryslân en nog veel ‘grutsker’ op haar inwoners. Omdat zij het verschil maken en ook in deze bijzondere tijden laten zien dat het nog steeds kan.

Mijn oproep aan u allen is dan ook om elkaar de ruimte te geven om af en toe even ‘leeg te lopen’. Maar daarna elkaar te helpen om de spiraal te doorbreken en te gaan bouwen aan positivisme. Want die energie hebben we heel hard nodig. Voor welke uitdaging we ook staan. En dat doen we met elkaar en voor elkaar. Foar de mienskip fan moarn.

Ik wens u allemaal een prachtig, gezond, liefdevol en vooral positief 2022 toe. Pas goed op elkaar.

Hartelijke groet,

Theo Andreae
Directeur Doarpswurk