28 maart 2023
MFC De Mande in Nijland moest in coronatijd op zoek naar een nieuwe beheerder. Maar een nieuwe beheerder bood zich niet aan. Met veel passie stroopte het bestuur noodgedwongen zélf de mouwen op. Het dorpshuis draait inmiddels een jaar op vrijwilligers. Doarpswurk ging langs om te horen hoe dit bevalt en hoe ze de toekomst zien.
Het is even puzzelen voordat we een afspraak kunnen maken. De bestuursleden bestieren het dorpshuis naast hun werk en gezin. Daarnaast is er elke avond wel iets te beleven in het dorpshuis. Vanavond speelt het korps in een naastgelegen zaaltje. We spreken daarom af voordat het korps losbarst. ‘Je driuwe in hiele ûndernimming derby as bestjoerder’, vertelt de penningmeester Engelina Lever, ‘dat is soms wol efkes skeakelje’.
Het dorpshuisbestuur werkte jarenlang met beheerders, die in dienst waren van de stichting of het pand pachten. De coronapandemie maakte het uitbaten van het dorpshuis lastig. De laatste beheerders konden het niet meer bolwerken en zijn in 2020 gestopt. ‘Wy binne om tafel gien en hienen alle begryp foar de behearders. Wy binne op goede wize útinoar gien’, vertelt Tryntsje Tolsma die toen interim-voorzitter was.
De laatste jaren neemt het aantal leden af bij verenigingen. Corona heeft dit proces versneld. Het hakt er bij veel dorpshuizen in, ook in Nijland. ‘Yn it begjin wienen we hiel benijd oft alles wer opstarten wurde soe’, vertelt voorzitter Jan-Lourens Tolsma, ‘Elke feriening is krompen en nimme dêrtroch minder oeren ôf’.
Tryntsje, vrijwilligerscoördinator en roostermaker, geeft een voorbeeld: ‘Earder hiest fiif follybalteams, dy binne der net mear. De fuotbalteams binne minder wurden. Dat betsjut minder wedstriden en minder omset foar de bar’. De betrokkenheid bij het dorpshuis is er niet minder om. Het bestuur zet zich, samen met een vaste groep vrijwilligers, met hart en ziel in voor het dorpshuis.
Midden in coronatijd met lockdowns en beperkende maatregelen zat het dorpshuis zonder beheerder. Een commissie werd gevormd en de zoektocht naar een nieuwe beheerder gestart. ‘Er kwamen best wel een aantal geschikte kandidaten af op onze oproep. Maar alles viel weer stil door corona. Wie wil in coronatijd voor eigen rekening én risico het beheer van een dorpshuis op zich nemen?’, vertelt Truus Steenbruggen (algemeen bestuurslid) gelaten.
De zoektocht naar een nieuwe beheerder werd even stil gelegd. De activiteiten in het dorpshuis stonden op een laag pitje door corona. ‘Wy moasten wol troch en hawwe as bestjoer keazen om mei frijwilligers it doarpshûs te behearen’, legt Jan-Lourens uit. Het besluit om dat te gaan doen viel in 2022. Het bestuur is met de verenigingen om tafel gegaan. ‘We hawwe it der mei harren oer hân. Jim wolle graach wer starte. In behearder of pachter is gjin opsje op dit stuit. Dus litte we it mei-inoar oppakke’, vertelt Engelina Lever de penningmeester.
Een vaste groep vrijwilligers beheert nu het dorpshuis. ‘Wy hawwe no in hiel jier draaid en dat foel ús net ôf’, vertelt Engelina. De hoop op een beheerder blijft bestaan. Het blijkt soms best lastig om het rooster rond te krijgen. Het blijft voor Tryntsje, die de roosters maakt, elke keer een uitdaging om het schema kloppend te krijgen. ‘Het bestuur én de gezinnen van het bestuur moeten nog wel héél veel diensten draaien’, vertelt Truus.
Als er gaten in het rooster dreigen te vallen, heeft Tryntsje altijd nog haar man achter de hand: ‘Dan freegje ik ‘hoe sitsto dizze wike? Kinsto dan even ynfalle?’ en dan seit hy ‘ja dat kin wol’. Dan bin ik hiel tefreden dat it wer slagge is’. De betrokkenheid bij het dorpshuis is groot, maar heeft ook gevolgen. ‘Der binne soms wiken dat myn man en ik elkoar net folle sjogge’, vertelt Tryntsje. ‘Je wilt als vrijwilliger Tryntsje niet laten zitten. We weten dat als wij het niet doen, dan moeten zij’, vult Truus aan.
‘Je krije ek in soad wurdearring’, vertelt Tryntsje er meteen achteraan. ‘Je moat it mei-inoar roaie. En de minsken fine it geweldich dat wy it dogge’. Engelina beaamt dat: ‘Se misse jimme ek as jim der net binne! As it derop sit tinkst oan ‘e ein fan ‘e jûn: dat ha we dochs mar wer goed dien mei-inoar’.
Aaipop, een vast evenement op Paasmaandag met 2500 bezoekers, was wel een spannend moment voor het bestuur. ‘It rûn as in tierelier. It wie foar ús wolris stientsjes switte om alles foarinoar te krijen, mar it is slagge!’, vertelt Engelina. ‘Guon fan ús nimme dan twa wiken frij fan it wurk. In wike derfoar en in wike dernei. Dit jier regelen we Aaipop foar it earst folslein mei frijwilligers. Wy wienen alhiel ûnerfaren. Alles die sear, mar it is wol goed kaam. Dat jout foldwaning. Dat jout in kick. We ha it flikt!’, zegt Jan-Lourens trots.
Voor de toekomst hoopt het bestuur wel een beheerder te vinden. Zodat het bestuur zich weer kan richten op het dagelijks bestuur, daar is nu weinig tijd voor. ‘Je hoopje dat der dochs nochris ien komt dy’t it beheare wol. In ideale situaasje is dochs in pachter’, vertelt Jan-Lourens.
Een dorpshuis als De Mande bestieren met vrijwilligers is een uitdaging. Het rooster elke week rond krijgen is lastig. ‘As ik alle oeren optel wat frijwilligers dogge, dan is dat in hiel soad’, geeft Engelina toe. ‘It soe moai wêze as der noch wat frijwilligers bykomme soenen. Sadat ik wat rommer sit en net altyd deselde hoef yn te roasterjen’, vult Tryntsje aan.
Het korps in het naastgelegen zaaltje zet uiteen. Voordat we overstelpt worden door de muziek vertelt Jan-Lourens hoe hij de toekomst van De Mande ziet: ‘Wy wolle ta nei in behearder stipe troch frijwilligers. De behearder kin dan spesifike taken dwaan. It deistich bestjoer moat minder belêste wêze mei bartsjinsten, sadat sy har wer rjochtsje kinne op de bestjoerstaken’.
Tekst & foto’s: Hendrik Tamsma
